ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ Δ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ

Ενδοσχολική βία, σχολικός εκφοβισμός, bullying, όπως  έχει επικρατήσει να αναφέρεται παγκοσμίως.  Όποιον όρο και να χρησιμοποιήσουμε, η ενδοσχολική βία αποτελεί  πλέον φαινόμενο φλεγμένουσας κοινωνικής  παθογένειας .

  Από την πιο ελαφριά, τη λεκτική συνήθη επίθεση η οποία συχνά καταλήγει  και σε άσκηση σωματικής βίας, μέχρι την ηλεκτρονική βία η οποία σχετίζεται  με υλικό που διαμοιράζεται στο διαδίκτυο υβριστικού ή ταπεινωτικού περιεχομένου, αλλά και τη σεξουαλική επίθεση ή κακοποίηση, η βία σε ένα χώρο όπου η λειτουργεί η παιδεία και καλλιεργούνται αξίες και ιδανικά, δεν μπορεί και δεν γίνεται να βρίσκει πρόσφορο χώρο ανάπτυξης.

  Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού έχει λάβει διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας.  Σε σχετική  μάλιστα έρευνα που εκπόνησε «Το Χαμόγελο του Παιδιού» το σχολικό έτος 2022-2023 αναφέρεται ότι 1 στα 3 παιδιά (32,4%), σε σύνολο Γεωγραφικών Περιφερειών και Σχολικών Βαθμίδων σε όλη την Ελλάδα, δέχεται εκφοβισμό μέσα στο σχολικό περιβάλλον, κάτι που σαφώς  όχι μόνο προβληματίζει, αλλά κυρίως ανησυχεί  γονείς, εκπαιδευτικούς, πολιτειακούς θεσμούς.  Καθώς  όμως οι έρευνες προχωρούν,  μελέτες επιστημόνων βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας και δράσεις στοχοθετημένες πραγματοποιούνται, η ανησυχία και ο φόβος  έχουν απέναντί τους την εμπεριστατωμένη ενημέρωση, ως  ενδεδειγμένη επιλογή άμυνας. Οπωσδήποτε απαιτούνται ακόμα πολύ περισσότερα, καθώς  τα παθογενή φαινόμενα συμπλέκονται και διαπλέκονται και η αντιμετώπισή τους έχει αιτία και αντίκτυπο μια ολόκληρη κοινωνία.

   Όλοι πλέον γνωρίζουμε ότι  υπάρχουν ενδείξεις που οφείλουν  έγκαιρα να προβληματίσουν τους γονείς/κηδεμόνες, κάθε φορά που  συναντάται η περίπτωση παιδιών που εκφοβίζονται ή εκφοβίζουν. Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο το παιδί-θύμα όσο και το παιδί-θύτης διαθέτουν έναν ευαίσθητο και ευάλωτο ψυχισμό και σαφώς χρειάζονται  τη στήριξη, την υποστήριξη και την άμεση παρέμβασή μας, για να αντιμετωπιστεί μια συμπεριφορά με πολλές προβληματικές συνιστώσες και προεκτάσεις. Είναι γνωστό ότι τα παιδιά που υποφέρουν από εκδηλώσεις βίαιων συμπεριφορών αισθάνονται ντροπή, φόβο, μοναξιά, απόγνωση, δυστυχία και θυμό και έντονη ανασφάλεια.  Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού γίνονται αισθητές σε κάθε ηλικία, φυλή και σε όλα τα φύλα και οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα σοβαρές, κυρίως για τον  ευαίσθητο παιδικό ψυχισμό, καθώς μπορεί να εμφανιστεί μελαγχολική διάθεση, αίσθηση έντονης ατομικής ευθύνης για αυτό που τους συμβαίνει, εμφάνιση  ευερεθιστότητας, επιθετικής συμπεριφοράς, απότομης πτώσης στη σχολική επίδοση, ακόμα και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.

  Η ενδοσχολική βία είναι εδώ.  Έχει ρίζες. Και κλαδιά που απλώνονται. Χρέος όλων μας όσοι εμπλεκόμαστε με την παιδεία των νέων ανθρώπων είναι να φροντίζουμε σε καθημερινή  βάση πρωτίστως για τη συναισθηματική ασφάλεια, την ισορροπία και τη σταθερότητα των παιδιών μας, αν θέλουμε να επενδύσουμε σε ένα ασφαλές, ισορροπημένο και ευοίωνο αύριο. Οι ρίζες είναι ο στόχος και η τροφοδοσία τους.

  Γονείς, εκπαιδευτικοί, πολιτεία και οργανωμένο κράτος, ενωμένοι, ενημερωμένοι και αποφασισμένοι, σίγουρα μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα, για να περιορίσουμε το φαινόμενο και να προσπαθήσουμε να ανακόψουμε το κανάλι τροφοδοσίας του.

  Δηλώνουμε παρόντες. Σταματούμε τη βία. Ενισχύουμε τον άνθρωπο και την αξία του.