Μήνυμα της ΔΔΕ Καρδίτσας για την 25η Μαρτίου

Ήταν οι στιγμές να αλλάξει σελίδα η ιστορία. Να αλλάξει και γραμματοσειρά. Και τα γράμματα να γραφούν έντονα και με υπογράμμιση. Γιατί εκείνες τις στιγμές «κρινόταν η ζωή βαριά της Ρωμιοσύνης»(Σικελιανός)

Τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς βάραιναν την ανυπότακτη ελληνική ψυχή που είχε μάθει να είναι και να κινείται με γνώμονα το εύδαιμον που ταυτίζεται αιώνες τώρα με το ελεύθερον και να απολαμβάνει το ελεύθερον ως το εύψυχον και το υψηλόν.

Η επανάσταση του 1821 ήταν μια απολύτως συνειδητοποιημένη, συναισθηματικά εγχάρακτη επαναστατική πράξη απέναντι σε ένα δυνάστη που καταπατούσε ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Αποτέλεσε όμως και μια συνειδητή πράξη ατομικής ευθύνης απέναντι σε στάσεις ζωής, όταν υπήρξαν και αυτές οι επώδυνες στιγμές που έριξαν το λίπασμα και «βλάστησαν τα σπέρματα της προαιώνιας κατάρας της φυλής μας, της διχόνοιας, που κρατάει ένα σκήπτρο δολερή», θα αναφέρει ο σπουδαίος αγωνιστής, στρατηγός και διασώστης της αλήθειας της επανάστασης, Μακρυγιάννης

Ως Έλληνες έχουμε ένδοξο παρελθόν και πλούσια ιστορία που έχει να επιδείξει αναρίθμητες στιγμές κλέους και ολύμπιων κορυφών. Είμαστε περήφανοι για τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Διάκο, τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και χιλιάδες άλλους, επώνυμους άγνωστους, αλλά πάντα ήρωες, που τους οφείλουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας, γιατί σταθήκανε « μέσ’ τους αιώνες […]μονάχοι πάντα, κι ελεύθεροι, μεγάλοι,γενναίοι και δυνατοί»(Εγγονόπουλος). Τους οφείλουμε τη ζωή. Όπως οφείλουμε και να μην ξεχνάμε τις φορές που είτε το ίδιον όφελος είτε η λάθος εκτίμηση είτε τα μικροπολιτικά συμπλέγματα δίχασαν βασανιστικά ένα λαό που τόλμησε να διεκδικήσει ό,τι για τον πολιτισμό και τον άνθρωπο θεωρείται δεδομένο, εξασφαλισμένο και σαφώς διασφαλισμένο.

Είμαστε ευγνώμονες όμως και για τους μεγάλους αγωνιστές του πνεύματος, μεταξύ των οποίων ο Κοραής, ο εθνεγέρτης Ρήγας, ο ιερομάρτυρας και ισαπόστολος Κοσμάς Αιτωλός και πλήθος άλλων που δίδαξαν με λόγο και πράξη την αξία της παιδείας και της κατάκτησης της πνευματικής ελευθερίας του υπόδουλου ανθρώπου, καθώς «το τίμημα της άγνοιας της πνευματικής ελευθερίας ή της απαξίωσής της είναι πολύ οδυνηρό. Χωρίς προσωπικό αγώνα για την πνευματική ελευθερία, είναι συνήθης και τραγικά αποκοιμιστική η ψευδαίσθηση εθνικής και κοινωνικής ελευθερίας, όπως εύστοχα επεσήμανε ο «αγράμματος» δάσκαλος, στρατηγός Μακρυγιάννης.

Και εμείς σήμερα, οι απόγονοι των μεγάλων αγωνιστών, κληρονόμοι και κληροδότες ελπίδας, κλίνουμε ευλαβικά το γόνατο στους ήρωες που αγωνίστηκαν ως Έλληνες. Διαφυλάττουμε στη μνήμη ακέραιο το χρέος σε αξίες και ιδανικά και καλλιεργούμε ή τουλάχιστον οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τη μεγάλη οφειλή προς τις γενιές που ακολουθούν για την προάσπιση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Ας μη βρέξει ποτέ, το σύννεφον και ο άνεμος σκληρός ας μη σκορπίσει το χώμα το μακάριον που τους σκεπάζει(Κάλβος)

Γιατί… «οργώθηκε η Πατρίδα για τη λύτρωσή της

και σπάρθηκε από Άγγελο επιτήδειο» (Παπατσώνης)

Και γιατί «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»(Κάλβος)

Με τα μάτια της ψυχής «πάντα ανοιχτά και πάντα άγρυπνα»(Σολωμός)...

Τιμή και δόξα στους ήρωες, αγωνιστές του 1821.

Δ.Δ.Ε. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ