ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

«Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για α περάσει  αντίπερα ο μαθητής του κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες».

  5 Οκτωβρίου σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, καθιερωμένη από το 1994 και την UNESCO,  για να μην μας επιτρέψει να αδιαφορήσουμε για τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία και ο παραπάνω στοχασμός του Καζαντζάκη συναντά το λειτούργημα του δασκάλου και την πολύτιμη προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.

  Ο δάσκαλος που εμπνέει με τη διδασκαλία του, που διδάσκει με το παράδειγμα της συμπεριφοράς του, που απογειώνει το νου και την ψυχή των μαθητών του με το πάθος και το μεράκι του να διαπλάσει χαρακτήρες και να διαμορφώσει υγιείς πνευματικά και συναισθηματικά προσωπικότητες, ο λειτουργός και παιδαγωγός που έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα να επιδρά καταλυτικά τόσο στο επίπεδο της σχολικής ζωής όσο και στο πεδίο της κοινωνικής πραγματικότητας, αξιώνεται το θαυμασμό, την εκτίμηση και το σεβασμό από ολόκληρη την κοινωνία που οφείλει και πρέπει να στηρίζεται στον πιο βασικό πυλώνα του οικοδομήματός της.

   Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη τάξη σήμερα, στην εποχή των ραγδαίων εξελίξεων της τεχνολογίας και των σημαντικών κοινωνικών αλλαγών δεν είναι για να διδάσκει μόνο και να διαπιστώνει ποιος απέκτησε γνώση και ποιος όχι, αλλά είναι να βοηθάει τα παιδιά να κάνουν την πληροφορία πράξη, δημιουργία. Ο καλός δάσκαλος δεν λειτουργεί μόνο ως δάσκαλος αλλά ως ένας άνθρωπος ο οποίος εξακολουθεί να μαθαίνει μαζί με τους μαθητές του. Αεί διδασκόμενος και εσαεί διδάσκων.

  Το σχολείο στη σύγχρονη απαιτητική κοινωνία  καλείται να διαχειριστεί -ανάμεσα στη μετάβαση στον ψηφιακό κόσμο και τις προκλήσεις στο πεδίο της γνώσης- την ανάγκη να παραμείνει επιδραστικό στη διαμόρφωση χαρακτήρων. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε όλοι, να αναστοχαστούμε με τρόπο ουσιαστικό και όχι επιφανειακό τι σχολείο έχουμε ανάγκη και ποιος είναι και πρέπει να είναι ο αναβαθμισμένος ρόλος του  εκπαιδευτικού που έχουμε ανάγκη για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών μας.

  Στους γονείς μου χρωστώ τη ζωή. Στους δασκάλους μου οφείλω την καλή ζωή, υποστήριζε ο Μέγας Αλέξανδρος. Και η «καλή» ζωή δεν μπορεί παρά να είναι ένα σύνολο χρόνου που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την εξέλιξη των επιπέδων της και την ανέλιξη προσωπικοτήτων πεπαιδευμένων, άρα πολιτισμένων και ανθρωπίνως λειτουργικών.

  Με σκέψη, περισυλλογή, σεβασμό, ευγνωμοσύνη και υψηλό αίσθημα αναγνώρισης του ρόλου και της θέσης του εκπαιδευτικού ως δημόσιου λειτουργού, σκαπανέα νόων και διαμορφωτή συνειδήσεων

  Χρόνια δημιουργικά και εσαεί γόνιμα.